Wielki Post || Kącik dobrych wiadomości || Środy ze św. Ignacym || Zdrapka Wielkopostna
Niech nadzieja, która nie zawodzi (por. Rz 5, 5), centralne przesłanie tego Jubileuszu, będzie dla nas perspektywą wielkopostnej drogi ku paschalnemu zwycięstwu. Jak uczył nas Papież Benedykt XVI w encyklice Spe salvi: „Istota ludzka potrzebuje miłości bezwarunkowej. Potrzebuje tej pewności, dzięki której może powiedzieć: «Ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co [jest] wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, Panu naszym (Rz 8, 38-39)»”. Jezus, nasza miłość i nasza nadzieja, zmartwychwstał , żyje i króluje w chwale. Śmierć została przemieniona w zwycięstwo i tu tkwi wiara i wielka nadzieja chrześcijan: w zmartwychwstaniu Chrystusa!(Papież Franciszek, Orędzie na Wielki Post 2025)
Zbliża się czas składania zeznań podatkowych i przekazywania 1,5% na organizacje pożytku publicznego. Potrzeb jest dużo, najprawdopodobniej każdy z nas spotkał się z niejedną prośbą o pomoc. O przekazanie 1,5% prosi też Caritas Archidiecezji Krakowskiej – instytucja charytatywna niby znana ale nie wszyscy zdają sobie sprawę w jakich obszarach i w jaki sposób pracownicy, wolontariusze i ludzie dobrej woli pomagają za jej pośrednictwem. Wiele informacji na temat działalności Caritas, możemy uzyskać m.in. dzięki publikowanym co rok sprawozdaniom finansowym, dostępnym na stronach instytucji. Jeśli chodzi o pomoc stałą jaką zapewnia Caritas Archidiecezji Krakowskiej to: instytucja prowadzi placówki opiekuńczo-wychowawcze, specjalistyczny ośrodek wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie w Krakowie, placówki wsparcia dziennego dla dzieci w Tenczynku, Krakowie i Wieliczce, oraz organizuje akcje charytatywne dla dzieci, młodzieży i rodzin potrzebujących wsparcia. Caritas prowadzi też ośrodki świadczące usługi pielęgnacyjne oraz rehabilitacyjne (siedem miejsc), placówki pobytu dziennego aktywizacje starszych, oraz ośrodki dziennego pobytu dla osób z zaburzeniami psychicznymi i niepełnosprawnością intelektualna. Na pewno kojarzymy raz po raz ogłaszane zbiórki na konkretny cel, często związane z tzw. wydarzeniami losowymi. Caritas Polska co roku – oprócz sprawozdania finansowego – publikuje również raport ze swojej działalności (dostępny na stronie internetowej www.caritas.pl). Możemy się z niego dowiedzieć m. in. jakie kwoty i na co zostały poznaczone oraz komu i w jaki sposób organizacja pomogła, w programach realizowanych w Polsce i za granicą. I tak w 2023 roku (za 2024 raport jeszcze nie został opublikowany), pomoc od Caritas Polska otrzymało 907 247 osób, za pośrednictwem Caritas diecezjalnych do Caritas Polska przekazano 110 716 972 zł., rozdano 9 384 tony żywności. Dzięki instytucji różnoraka pomoc dotarła do 37 krajów,. Caritas to programy z których niektóre dobrze kojarzymy jak „wigilijne dzieło pomocy dzieciom”, czy „tornister pełen uśmiechów”… ale a też i mniej znane jak „skrzydła”, „dwa talenty”, „damy radę, „trochę ciepła dla bezdomnego”, „uratuję cię”, przez Caritas płynie pomoc Ukrainie na rożne sposoby i uchodźcom tutaj, na miejscu, organizowane są też spontaniczne akcje pomocowe, często związane z kataklizmami, jak trzęsienia ziemi czy powodzie – ostatnio tez u nas, w Polsce, i wiele wiele innych. Trudno mieć wiedze na temat wszystkich obszarów, w których udzielana jest pomoc, bo czeto nawet nie zdajemy sobie sprawy w jakich miejscach jest potrzebna. Nawet jeśli ten 1,5% wydaje nam się niewielką kwotą to jednak jest o realna pomoc finansowa, którą można przełożyć a konkretne działania. Jak co roku Caritas Archidiecezji Krakowskiej prosi o taka pomoc, na stronie internetowej czytamy:
Rozliczając się z Urzędem Skarbowym możesz przekazać 1,5% podatku na pomoc dla osób zmagających się z niepełnosprawnością, podeszłym wiekiem i chorobami. Bardzo potrzebują Twojej pomocy! Jesteśmy organizacją pożytku publicznego: KRS 0000207658. Bardzo prosimy o pomoc w rozpowszechnieniu tej wiadomości. Przekazanie 1,5% podatku na dzieła Caritas nie wymaga kosztów ani wysiłku, a pomoże tym, którym naprawdę jest ciężko. Dziękujemy za zaufanie!
Dobra wiadomość – przed nami jeszcze 10 miesięcy Roku Jubileuszowego. Dzisiejszą niedzielę a datę 6 stycznia 2026 roku, kiedy to będziemy kończyć obchodzenie Jubileuszu, dzieli aż 310 dni! Gdyby tak codziennie korzystać ze szczególnej łaski odpustu zupełnego z okazji Roku Jubileuszowego, można by było aż ponad trzystu duszom czyśćcowym pomóc. A nawet jeśliby zadbać o to, żeby odpust uzyskać raz w tygodniu, to wychodzi ponad 40 razy. Raz w miesiącu – 10. Przypomnijmy, że ogólnych warunków, które należy spełnić, by uzyskać odpust zupełny jest kilka, ale nie są bardzo wymagające. Pierwszym z nich jest oczywiście wybór intencji, w jakiej chcemy go otrzymać. Należy pamiętać, że odpust można ofiarować jedynie za siebie lub na sposób wstawienniczy za zmarłych (nie można ofiarować odpustu za innych żyjących). Kolejnymi są:
- wzbudzenie wewnętrznego braku przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego
- spełnienie konkretnego czynu, do którego jest przywiązana jest łaska odpustu
- bycie w stanie łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Eucharystycznej
- oraz modlitwa w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego (nie trzeba ich szczegółowo znać; odmawia się 1 raz „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”).
Jeżeli chodzi o czyny, do których w Roku Jubileuszowym przywiązana jest łaska odpustu, to jest ich sporo. Jeden z nich to pobożna pielgrzymka. Wystarczy się wybrać do dowolnego świętego miejsca jubileuszowego w Krakowie (są to: Katedra na Wawelu, Bazylika św. Floriana, Bazylika Mariacka, Bazylika Krzyża Świętego w Krakowie-Mogile, Bazylika Bożego Miłosierdzia, Sanktuarium św. Jana Pawła II) i uczestniczyć we Mszy św., nabożeństwie Słowa Bożego, Liturgii Godzin, Drodze Krzyżowej, różańcu. A jeśli wybieramy się poza godzinami nabożeństw, to wystarczy udać się do miejsca jubileuszowego i odprawić adorację eucharystyczną i rozmyślanie, kończąc modlitwą „Ojcze nasz”, wyznaniem wiary w jakiejkolwiek dopuszczonej formie i modlitwą do Matki Bożej. Ale to nie wszystko! Czynem odpustowym jest również uczestnictwo w katechezie na temat Soboru Watykańskiego II lub Katechizmu Kościoła Katolickiego – taka katecheza odbyła się w naszym domu parafialnym w poprzednim tygodniu. Oprócz tych pobożnych praktyk odpust można uzyskać, ofiarując również najzwyczajniejszą pomoc i swój czas przez odwiedziny u chorego czy osoby starszej lub niepełnosprawnej. Dekret o odpustach jubileuszowych głosi, że “wierni bez wątpienia będą mogli te odwiedziny powtarzać w ciągu Roku Świętego, uzyskując za każdym razem odpust zupełny, nawet każdego dnia.” I to jest naprawdę dobra wiadomość. (JP)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6, 1-6. 16-18).
Dzisiaj Środa Popielcowa roku Jubileuszowego. Jezus w Ewangelii napomina nas żebyśmy praktyk pokutnych nie robili na pokaz, żebyśmy nie budowali wizerunku swojego cierpiętniczego ego. Żeby jałmużna była autentyczna, tak samo jak autentyczna jest Twoja osobista relacja z Bogiem. Ostatecznie to nie Bóg potrzebuje tej jałmużny tylko my.
W naszych czasach jałmużna, post, modlitwa zajęła nieco inne miejsce niż kiedyś. Dzięki rozwojowi cywilizacji wiele bytowych kłopotów odeszło w niepamięć. Niewiele nas zaskakuje, nauka potrafi wiele zjawisk wyjaśnić, przewidzieć niebezpieczeństwa. W efekcie są całe społeczeństwa których członkowie żyją w przekonaniu że, ten cały dobrostan zawdzięczają samym sobie, że nikt z bliźnich nie potrzebuje już mojej uwagi bo ma takie same nieograniczone możliwości jak wszyscy inni. Czy można bardziej się mylić? Jałmużna powinna zatem iść za znakami czasu. Już nie mięso jest najdroższym pokarmem, a pieniądze, majątek nie są największym bogactwem. Czas który dajemy sobie i innym w tym także Bogu stał się najbardziej pożądanym zasobem.
Te 40 dni przed nami to nic innego jak jałmużna i pokuta z siebie samego, to próba położenia w życiu mniejszego priorytetu na siebie i swoje sprawy, komfort i bezpieczeństwo. To próba przygotowania siebie do przejścia z Chrystusem Triduum Paschalnego w stronę nowego życia. Jak zatem przeżyć ten czas owocnie? Jak doprowadzić do tego żeby nasza dusza posmakowała dobrego pokarmu? Zacznijmy od spojrzenia na ten proces z dystansu. Dobra jałmużna ma kilka dających się wskazać faz.
I – Postanawiamy zrezygnować ze swoich potrzeb na rzecz jeszcze większego dobra. To ważne żeby po tym jak sobie czegoś odmówimy nie pozostała pustka, to musi być jałmużna ze względu na uzyskanie jeszcze większej miłości.
II – jak z tego co zostało oszczędzone, ofiarować tak aby było zgodne z Boża Wolą? Na co i dla kogo przeznaczyć zaoszczędzone zasoby materialne i czasowe żeby się nie zmarnowało?
III – dziękczynienie za łaskę w której moje serce doznało takiego poruszenia, za którym poszedłem a ono wydało owoc praktycznego działania.
Wielki Post to próba dla całego naszego ustroju, piramidy wartości, cnót moralnych i teologalnych. Próba która ma przynieść dobre owoce nawet gdyby była naznaczona upadkiem i trudem. Dobry Post, to będzie taki który jest konkretny, który codziennie dotyka bardzo wymiernych sfer życia. Sprawdzoną pomocą będzie tu znane już narzędzie w postaci Zdrapki Wielkopostnej, która taką regularność pozwoli utrzymać. W wielu znajdujących się tam zadaniach, wyzwaniach znajdziemy zachęty do jakiś form postu, jałmużny i modlitwy. Potraktujemy je jako wskazówki, propozycje skupienia się na jakimś fragmencie życia po to żeby móc je dostosować o ile to będzie potrzebne. Na przykład, jeśli jest propozycja, która przekracza nasze fizyczne możliwości lub umiejętności, możemy śmiało, postąpić w duchu tego zadania nie traktując go literalnie. Także Ignacy Loyola daje nam wskazówki jak uniknąć ofiary pozornej, nastawionej na podbudowanie własnego ego. Wskazówki które pomogą nam w porę dostrzec gdzie jest linia między jałmużną a długiem wdzięczności. W książeczce ćwiczeń duchowych punkty dotyczące reguł o dawaniu jałmużn są opisane od 337 do 344. Najważniejsze jednak aby:
1. Upewnić się co do własnego serca, że kiedy jałmużna trafia do bliskich mi osób, powodem jej jest miłość do Boga, nie zaś uczynienie z niej długu wdzięczności.
2. Mamy też propozycje ćwiczenia na wyobraźnię – po wyobrażeniu sobie siebie na sądzie ostatecznym przyjrzę się jakiego zaniechania w jałmużnie bym do tej pory żałował i będę to robił już od dzisiaj.
3. I ćwiczenie na refleksję – Jeśli czujesz lub widzisz, że dzielisz się jałmużną, z przyzwyczajenia, rutynowo, powstrzymaj się od niej, aż nie pozbędziesz się tego przywiązania.
Jałmużna i praktyki postne w życiu samego Loyoli też zmieniały się co do treści i formy, chociaż nigdy nie traciły z oczu naśladowania Bożego miłosierdzia. Po nawróceniu Inigo miał taki wstręt do posiadania, że każdą osobę uważał za bardziej godną od siebie. Ilekroć wyżebrał coś dla siebie, niemal od razu rozdawał to innym potrzebującym. Potem już jako generał Towarzystwa Jezusowego także spożywał niewielkie posiłki, co rodziło uwagi współbraci, iż „nawet trucizna podana w tak nikłej ilości by mu nie zaszkodziła”. Jako przełożony zakonu miał swoisty zwyczaj dbania, zwłaszcza o chorych i ich potrzeby. Kiedy brakowało dla nich np. lekarstw, Ignacy z wybranymi przełożonymi domu zakonnego rozpoczynał loterię o to kto sprzeda swój osobisty materac albo inne wyposażenie aby dostarczyć chorym to czego potrzebują dodając jeszcze – „Tak ich kocham, że gdyby to było możliwe chciałbym wiedzieć ile pcheł dokucza im każdej nocy”. Wejdźmy zatem z radością w ten czas stawiania Boga na pierwszym miejscu, aby dojść do własnej miary tego co mi niezbędne i tego, co jest mi niepoznaną przeszkodą w tym, aby kochać jeszcze bardziej. (RL)
Czym jest Zdrapka Wielkopostna?
Zdrapka to kalendarz z zadaniami na każdy dzień Wielkiego Postu, które po zdrapaniu motywują do refleksji i działania. W tym roku, oprócz codziennych zadań, Zdrapka oferuje Plan Pielgrzyma Nadziei, czyli przewodnik po Roku Jubileuszowym. Plan zawiera inspiracje do modlitwy, postu, jałmużny, pielgrzymowania, a także do działań w rodzinie i parafii. Motywem przewodnim tegorocznej edycji jest hasło „Pielgrzymi Nadziei”. Plan Pielgrzyma Nadziei: Plan Pielgrzyma Nadziei ma formę grafiki, przypominającej kompas, który wskazuje osiem kierunków duchowego rozwoju. Wśród nich znajdują się: Słowo Boże – zachęta do codziennego czytania Ewangelii i dzielenia się nią z innymi; Rodzina – zaproszenie do wspólnej modlitwy i troski o relacje; Pielgrzymowanie – zachęta do nawiedzania miejsc jubileuszowych; Ruchy i wspólnoty – zapoznanie z ofertą różnych grup katolickich; Miłosierdzie – wezwanie do czynów miłosierdzia; Modlitwa i adoracja – zachęta do uczestnictwa we mszy świętej i adoracji; Pokuta – przypomnienie o sakramencie spowiedzi; Świadectwo – dzielenie się swoją wiarą z innymi.
